Kyo

Alexia

Temat do rozmów o Kyo (którego domagała sie Freja ^^)

Isshi

W Kyo kocham:

- momenty masturbacji na koncertch (wybaczcie, musiałam to napisac XD)
- strój do Cage *_*
- safari klimaty - czyli panterki, gepardy i inne ccuda Very Happy

(sesja foto do Kisou Very Happy

)
- głos, głos, GŁOS *______________________* (wiem, ze powinno być na pierwsyzm miejscu XD
- kyo robiący para para na Mask w Osace ^^
- wygląd 'kwiaty we włosach potargał wiatr' z czasów indie XD

Lady Revania

jeszcze do tego, co wymienila Isshi, trzeba dodac krzywe zeby, jego usmiech i miny xD
-> nowy wyglad (tatuaze itp)
-> jego kolczyki (szkoda, ze teraz zostawil tylko te w uszach)
-> jego calosciowo w teledysku do Obscure
-> jego teksty ^^

Alexia

Kyo to u mnie przedewszystki GGGGGGŁŁŁŁŁŁŁŁŁŁŁŁŁOOOOOOOOOOOOSSSSSSSSSSSSSSSSS!~!!!!!!!!!!!

Uwielbiam jego głos kiedyś nie przepadałam za jego draciem się a dzisiaj żyć bez tego nie mogę!!!!!!!!!!!!

Lady Revania

O głosie to nawet nie piszę, bo to oczywiste ^^. Nikt nie ma takiego głosu jak on, jest jedyny w swoim rodzaju Wink

Alexia

Nooo ba.. zwykle wszystkie głosy japońskich woklaistów wydają się mnie takie same to głos Kyo'a jest specyficzny *______________________* poprostu zabójczy *____________*

Freja

No, ten głos... Strasznie mu zazdroszczę...

Nemezis

Głos, teksty i wygląd ^.^ Niech Kyo mi wybaczy, ale on czasami wygląda jak zagubione dziecko.

Vena

no nie no znowu ktos mnie wyprzedzil z tematem... dobra mini-esej ktorego nie musicie czytać

Ja Kyo może nie tylko co kocham lecz bardzo, bardzo szanuję... Jest on moim ideałem pod niemal każdym względem... Moim zdaniem jest najbardziej męskim j-rockersem i nim ktoś się zacznie sprzeczać podkreślam że to tylko moje zdanie które chciałam wyrazić... poniżej cytat z mojego bloga (po prostu uważam że świetnie oddaje to co chce powiedzieć a i tak pewnie coś dodam)

Kyo... uwielbiam jego głos, krzyk, płacz... to jak interpretuje żal, ból, cierpienie, nienawiść czy zwykłą złość...
Uwielbiam jego oczy, gdy patrzą w dal całkowicie oddając się muzyce... lub też, gdy patrzą w obiektyw z wyrzutem, z chęcią skończenia z tym wszystkim, gdy tli się w nich pragnienie spokoju, a jednocześnie błysk spełnienia na scenie...
Uwielbiam to małe ciało, w którym kryje się tak dużo energii, tyle nienapisanych tekstów, tyle niewykrzyczanych słów... w którym kryje się tak silny głos... kocham jego uśmiech... być może dlatego, że jest go tak mało... działa na mnie podobnie jak uśmiech hide i jest tak samo ważny... szczególny... wyjątkowy...
Nie... nie kocham go... nie jest moim bogiem... może nawet nie idolem...
Podziwiam go... podziwiam do tego stopnia że...
Kyo - mały wielki człowiek...

Mogę jedynie dodać, że jest wspaniały... może to wszystko co w nim cenię, co podziwiam to tylko sceniczny image, jednak głęboko w duszy i sercu wierzę, że tak nie jest... Chciałabym pisac takie teksty jak on... chciałabym w jednej chwili wyzwalać tyle emocji by krzyk więzł w gardle a łzy były niczym nieznośny kwas, który nie chce spływać po policzkach tylko dusi się pod powiekami... tak... dokładnie w ten sposób on działa na mnie... boję się, że któregoś dnia serce mi pęknie bo nie zniosę tych wszystkich uczuć i emocji... są tak silne... jednak jeśli miałabym możliwość wyboru smierci to własnie Kyo, jego głos i napisany przez niego tekst, muzyka diru byłaby pierwszym powodem jaki wpisałabym na cyrografie... może to szaleństwo ale ja czuję to wszystko cała sobą...

no i sie rozpisałam...
a tak szczerze to pomijając fakt, że Kyo faktycznie czasem wygląda jak owe zagubione dziecko, że czasem posmieję się z niego, skrytykuję, powiem że jest słodki to mimo wszystko nadal jest moim ideałem, którego bronić fanatycznie nie będę ale będę próbowała zrozumieć i przede wszystkim cenić, podziwiać... nie wielbić...

zmienił mnie... bardzo... kiedyś nie mogłabym posłuchać piosenki, gdzie ktoś krzyczy, drze się, teraz wrzaski Kyo są dla mnie poezją, pozostałe wypadają blado (głównie zagraniczne... innych japońskich wokalistów też lubię posłuchać... szczegolnie Tatsurou)... choć i tak najbardziej uwielbiam gdy głos mu się łamie i kiedy wczuwa się w piosenkę... marzę by obejrzeć jakiś koncert diru, bo narazie widzialam tylko fragmenty, choć wiem że od pierwszych minut przepłaczę całość... marzę by zobaczyć ich na żywo i wierze że marzenia sie spełniają... oczywiście są rzeczy których w Kyo nie lubię... jak choćby to że szaleje po scenie i potem ma zadyszkę przez co odpuszcza sobie trudniejsze fragmenty piosenki...

i choć nie znam go, nie wiem jaki jest naprawdę to nie chce wiedzieć... wolę mieć to małe złudzenie, autorytet i oderwanie od szarego świata... choć wiem, że świat Kyo nie jest szczęśliwy (mówię o świecie piosenek) to dla mnie jest jasnym promieniem w udręce życia...

jesli dotąd wytrwaliście to podziwiam i dziękuję... oraz przepraszam za nadużycie wielokropka

Lady Revania

Vena, ja przeczytałam ^^

A w ogóle czytaliście może ten wywiad z Kyo, taki długi, gdzie m.in. opowiadał o swojej przeszłości? Jeśli nie, to chętnie dam linka Wink

. Jest po angielsku, ale w życiu nie czytałam ciekawszego wywiadu, naprawdę...

Vena

ja chcę, choć pewnie zrozumiem 1/3 to jednak chce...

Isshi

Nie, nie jest trudny, nawet taki młot lingwitsyczny jak ja nie miał z nim (przy małej pomocy słownika) większych problemów Wink

Również polecam ^^

Lady Revania

[link widoczny dla zalogowanych]

tylko nie wchodźcie w tego linka na początku, ja tam dalej go wkleiłam w postach ^^

Yoko

Vena, ładnie to napisałaś ^^ aż się zatopiłam w tym Twoim tekście i jeszcze przeze mnie przepływa ^~ co ja tu mogę napisać skoro wszystko już wypisałyście XD jeśli ktoś może być jeszcze większy niż 'wielki' to jest to Kyo. To właśnie o nim można pisać godzinami a i tak za każdym razem odkrywamy w nim coś nowego, co nas zadziwia i zdumiewa... Pięknie pokazuje swoje emocje, które tak na mnie działają, że nie da się tego opisać

Shayla

Vena naprawdę pieknie to napisałaś... Może to zabrzmi kiczowato, ale rozumiem to i myśle podobnie, choć nie do końca.
tyle razy już o tym pisałam na swoim blogu... v.v"
I aj lubię gdy dostaje zadyszki, gdy tak mocno się wczuwa w text, że publicznośc musi mu pomagac spiewac niemal robiac to za niego. To jest więź. Nie głupie małolaty które pisza jaki jest słodki gdy broczy krwią >.<" Kyo ma mój szacunek i fascynację. Chciałabym chodx na jeden dzien wejść w ten jego łepek i zobaczy c co się w nim kryje.
Nikt nie pisze tak jak on.
Nikt nie śpiewa tak jak on.
Jest wyjątkowy i nikt a ni nic tego nie zmieni.

Arinsar

hm, też się nosiłam z założeniem tego tematu. znając moje niezdecydowanie, dobrze, że ktoś to zrobi już za mnie... choć nie wiem, czy dobrze dla czytających, bo choć jeszcze nie wiem, co tu napisze, to czuje że wyjdzie mi jakiś elaborat....

najpierw moim ulubionym degiem był Toshiya... tylko jak już zwrócono mi uwagę, nawet kiedy byłam "stoshiyowana" to głównie "trułam" o Kyo. to tak jakby było ukryte... do czasu.
i co ja mogę powiedzieć? ech...
to, że odkąd tak bardzo zaangażowałam się, tak bardzo zainteresowałam się jego osobą, odtąd nieraz urągam sobie, że jakiś nieznany mi facet zza oceanu dekonstruuje mi psychikę... co nie zmienia faktu, że jest mi z tym... dobrze? w każdym razie zgadzam się na to. W jakimś głupim netowym teście wyszło mi :"In most cases, you are enslaved only because you allow it." In this case- definetely!
Głos i teksty. Oczywistości, czyż nie? Oczywistości, przez które płaczę, przez które przechodzą mi ciarki po ciele...
Jego oczy... Coś tak głębokiego i trudnego do opisania jest w jego spojrzeniu. coś smutnego też...
Jedna z rzeczy, o których marze najbardziej na swiecie to móc z nim kiedyś porozmawiać. Tak szczerze i otwarcie. Bo fascynuje mnie jako osoba. Bo tak bardzo, bardzo chciałabym wiedzieć jaki jest naprawdę, na ile moje wyobrażenia pokrywają się z rzeczywistością. Ot, marzenie głupiej fanki, marzenie jednak bardzo silnie zakorzenione Kocham Kyo? Na pewno nie w sensie "zakochanego fangirla".Daleko mi do tego i zupełnie nie o to chodzi. Raczej w sensie uczucia do osoby szanowanej, podziwianej i zaprzątającej moje myśli cały czas. Której nie znam, a za którą... tęsknię? Wiem, że tęsknię za obrazem, wyobrażeniem,ale cóż...
Podziwiam go za to, co robi, za szczerość, za tą "unleashed passion". Mało jest teraz takich ludzi. Żyjących tym, co robią w pełni. "Poetą się jest, jest się nim żyjąc".-ze pozwolę sobie zacytować Wojaczka.... Kyo to wg mnie taki współczesny dekadent, jak już kiedyś wspominałam.
Z drugiej strony wyzwala we mnie niezłą ambiwalencję uczuć. Cięzko to trochę opisać, ale np czytając wywiady z nim, czy też oglądając go na scenie, czuje się nieraz tak jakbym dostala czymś ciężkim po głowie.... Trudno mi to wyjasnic, wytlumaczyc....
No i pewnie wyszło trochę żałośnie, trochę patetycznie... Chaotycznie takowoż. Ale trudno. Nic nie poradzę na to, że jak już coś/ kogoś kocham, jak coś/ktoś mnie pasjonuje, to się bardzo nakręcam. ^^ I musiałam w końcu wylać z siebie te wszystkie emocje. Padło na ten topic, proszę o wybaczenie. Razz

Lady Revania

Ja nie umiem pisac takich wypowiedzi, jak Arinsar i pisac o swoich odczuciach, ale jesli chodzi o moj stosunek do Kyo, to jest chyba podobny...

Alexia

Kyo na początku dla osób lubiących stonowanie i delikatność wydaje się ‘okropny’ pod względem charakteru jak i wyglądu. Po bliższym poznaniu, człowiek dojrzały umysłowo zmienia nastawienie. Zaczyna rozumieć całą postać Kyo’a. Widzi w nim pozytywy. W ogólnej osobowości jaką kreuje sobie Kyo osoby mające z nim jakąkolwiek styczną (media) staje się dla niego czymś/kimś ważnym. Dostrzega w ‘okropieństwie’ piękność, i wszystko staje się inne. Człowiek rodzi się na nowo.

Panna Tajemnicza

No wlasnie, podzielam zdanie Alexii. I denerwuje mnie tylko to kiedy te fangirle wszystko wypaczaja i przedstawiaja Kyo zupelnie inaczej...

Ze go kocham za glos, za charakret, za to kim jest nie musze chyba pisac... ^^

Ah, jak ja kocham jego brzuch i klatke piersiowa *.* (wybaczcie, musialam ^^)

Lady, wywiad, czytalam juz x razy na Twoim forum XD Swietny jest.

Alexia

Jeszcze pół roku temu jeżeli ktoś zapytał by mnie czy Kyo jest ‘fajny’ odpowiedziałabym że okropny. Jedyne co w nim widziałam i co by moja dusza przyswajała to była tylko radosna twórczość: Yokan, Raison itd. Teraz z biegiem czasu i pod wpływem nowej płyty na to samo pytanie odpowiedziałabym inaczej. Kyo to swego rodzaju Don Kichot walczący z wiatrakami.

olkens

Pewnie to wszystko już zostało powiedziane ale dobra. Zacznę od głosu: Ma w sobie coś tak niesamowitego że niezależnie od tego czy śpiewa, drze się, skrzeczy czy też wydaje z siebie inne niezidentyfikowane dźwięki zawsze przechodzą mi ciarki. Nieważne w jakim języku śpiewa (dla mnie to nawet jakby w suahili śpiewał to by było cudne), nierozumiejąc go można odebrać emocję które chcę nam przekazać. Jego śpiew się po prostu czuje. A kiedy już rozumiemy teksty to jest jeszcze silniejsze. Ja z każdym przeczytanym tekstem zastanawiam się co w tym małym człowieku siedzi.
Kiedy on krzyczy ja też chce krzyczeć, kiedy płacze ja też nie mogę się powstrzymać itd...
podsumowując, tak jak już ktoś powiedział: Mały WIELKI człowiek.

Edit:
Lady, dzięki za ten wywiad, nie czytałam go. Jak wrócę siedliska zua (czyt. szkoły) to sobie przeczytam a przynajmniej spróbuję ;]

Alexia

O kyo Mozna się rozpisywać i rozpisywać to jest tak barwna postać, że mało kto może koło miej przejść obojętnie

Arinsar

Vena

Arinsar dzięki za adresik Very Happy

a czytając Twoją wylewną wypowiedź zrobiło mi sie tak jakos cieplej na serduchu...

Alexia

Oooo dzięki za linka też ^^ Jak to miło poczytać co siedzi w głowie 'małych ludzi' Smile

Amaya

Arinsar

Alexia

Lubie patrzeć na te jego ruchy ^^ Nie jedna laska może mu pozazdroscić Razz

Lady Revania

Haha, a ja mam gdzies na kompie ten pierwszy filmik i nazywa się on "Kyo acting like he's in boysband" Wink

olkens

Dzisiaj za sprawą wykonania "Higeki ha mabuta wo oroshita yasashiki utsu" z koncertu It Withers and Withers zostałam po raz kolejny powalona na kolana przez tego człowieka. Nikt tak pięknie nie potrafi śpiewać płacząc *.*